ЕГІСТІКТЕ

— Әзер шығып, әлсіреп күн батады, 
Тұмау тиіп қалған ба Күнге тағы?! 
Амандығын сұраспай бір-бірінің, 
Осылай деп екі қарт үн қатады.

Жаз аспаны жабыңқы, түнеріп түр, 
Жатыр дала шаңытып, күреңіп қыр. 
Аузын ашып шөлдеген аңызаққа, 
Сәл-пәл тамшы сараң бұлт жіберіп тұр.

Түңліктенген қара бүлт түнеріп кеп, 
Ауыр қару атылды, үдеріп көк. 
Шатыр-шұтыр шатынап аспан кетті, 
Жауыны мен жасынын жіберіп тек.

Тамашалап ашуын, жасынын да,
Ата жердің ажары ашылуда. 
Тұмауратқан күн келіп егістікте,
Екі қартқа еңіреп бас ұруда.