Киото Хаттамасы (Жапония)
1997 ж желтоқсанда Жапонияның Киото қаласында әлемдік қауымдастықтың елдері ғаламдық жылынуға себеп болатын парник газдарын атмосфераға шығаруды бақылау жөніндегі тарихи келісімдерді жалғастырды.
Олардың негізінен дамыған елдердің атмосфераға шығарылатын парник газдарының шамасын 2000 жылдан 1990 жылғы деңгейіне дейін қысқарту туралы өз еріктерімен, заңмен міндеттелмейтін мәлімдемелері алынды. Бұл келісімнің берік экологиялық және экономикалық негізі болуы үшін үш негізгі міндеттер белгіленді:
1. Қатысушы елдер үшін парник газдарын шығаруды қысқартудың нақты мерзімі мен көрсеткіштерін белгілеу.
2. «Міндетті сызбалар мен шаралар» ғана емес, көміртек қос тотығын шығаруға салық сияқты икемді нарықтық механизм ендіру.
3. Дамушы елдердің байыпты қатысуына қол жеткізу.
Киото хаттамасының міндетін орындау мысалын қарастырайық. Ол үшін АҚШ шығарады деп күтілген парник газдарының мәліметін пайдаланамыз. АҚШ-та базалық (1990 жылы) парник газдарын шығаруды 5,842 млрд т болды. 2010ж. болжам 7,241 млрд т. Киотода қабылданған міндетіне сәйкес АҚШ 2008-2012 жылдары парник газдарын шығару шамасын базалық жылдығының 93% жеткізеді, яғни жыл сайынғы парник газдарын шығару шамасы 5,433 млрд т (5,842 х 0,93) болады. 5 жылда АҚШ шығаратын парник газдары күтілген 36 млрд т орнына 27 млрд т (5,433 х 5) тең.
Сонымен, бірінші міндеттің орындалуы төмендегідей.

Еуропа қалаларының тұрақты даму хартиясы (Ольборг, Дания 1994). Қала тұрғысында даму  
Орнықты даму принциптерін іске асырудың орталықтары ретіндегі қалалардың маңыздылығы 1994 жылы Алборгте өткен Ірі және кіші қалалардың орнықты дамуы бойынша Еуропалық конференцияда   атап өтілді, онда «Орнықты даму үшін Еуропа қалаларының Хартиясы (Аалборг хартиясы)» қабылданды. Бұл құжатта «әрбір қала басқа қалаға ұқсас емес болғандықтан, біз бәріміз орнықты дамуға апаратын өз  жолымызды табуымыз керек. Жергілікті саясаттың барлық бағыттарында орнықтылықтың принциптеріне негізделген жөн және әрбір нақты қаланың күшті жақтарына сүйене отырып жергілікті орнықты даму стратегияларын әзірлеу керек» делінген [3]. 1994 жылғы маусымда өткізілген  Екінші «Қалалар және орнықты даму» проблематикасы бойынша әлемдік самитте (Манчестер, Ұлыбритания) көлік, кедейшілікті жеңу, денсаулық сақтау, жұмыспен қамту, қаржы және ресурстарды бөлу міндеттерімен  байланысты қалалардың орнықты даму бағыттары талқыланды. Әлем қауымдастығының берілген проблематикаға назар аударуының нәтижесі  БҰҰ елді мекендер орталығы қолдайтын «Қалалардың орнықты дамуы» арнайы бағдарламасының пайда болуы болып табылады.  Бұл бағдарламада әлемнің  80 астам елдері қатысады. 
БҰҰ анықтамасы бойынша «орнықты қала, онда қоғамдық, экономикалық және физикалық дамудағы жетістіктер тұрақты болып табылады. Орнықты қала, орнықты дамуы тәуелді болатын  табиғи қазбалармен тұрақты қамтамасыз етілген. Орнықты қала тұрғындарының қауіпсіздігін, соның ішінде табиғи аппаттардан да ұзақ мерзім бойында сақтайды.». Басқа сөздермен айтқанда, қаланың орнықты дамуы оның халқының қауіпсіздігін және жоғарғы өмір сапасын қамтамасыз етеді.
 Орнықты даму стратегиясы аясында қалалық деңгейде әртүрі қызмет салаларындағы, жекелеген аудандарғы проблемалар шешіледі. 
Орнықты даму бағдарымен жүріп келе жатқан әлемнің барлық қалаларында онда миссия және/немесе қаланың көруі, орта немесе ұзақ мерзімді перспективаға анықталатын  қаланың тіршілігінің  барлық негізгі салаларын дамытудың жалпы тұжырымдамасы айқындалатын стратегияларды (стратегиялық жоспарларды) әзірлеу тәжірибесі қабылданған. Мұнымен бірге, қаланың жалпы жағдайының  ерекшелігі ескеріледі. 

Иоханнесбург 2002 бүкіләлемдік саммиті.
XXI ғасыр күн тәртібі баяндалған ұсыныстар БҰҰ халықты орналастыру, әлеуметтік даму, қалалар және азық-түлік қауіпсіздігі бойынша бірнеше ірі конференцияларында, атап айтқанда  2002 жылы Йоханесбургте өткен Әлемдік орнықты даму бойынша саммитте толықтырылды және жетілдірілді. 
Орнықты  даму планетаның барлық тұрғындарының өмір сапасын арттыруды, табиғи ресурстарды пайдалану көлемін Жердің экологиялық жүйе ретіндегі мүмкіншіліктерінен аспайтын шектен арттырмауды болжайды. Орнықты даму өмір салтын қалыптастыру бойынша күш салу үш басты саладағы қызметке кещенді әдісті қоладануды болжайды: 
Экономикалық өсім және әділеттілік – ұзақ мерзімді экономиклық өсімді ынталандыруда кешенді әдістерді қолдану. 

Основы культуры речи
Культура речи – владение нормами литературного языка в устной и письменной форме. Первоначально понятие “литературная норма” считалось центральным понятием этого раздела языкознания, а вопросы правильности речи – единственным объектом изучения.
В настоящее время понятие “культура речи” включает в себя две ступени освоения литературного языка: 1) правильность речи (умение правильно говорить и писать), 2) речевое мастерство (умение употреблять языковые средства в соответствии с целями и условиями общения).
Нормы произношения и ударения. Произносительные нормы языка изучает орфоэпия, которая представляет собой “совокупность  правил устной речи, обеспечивающих единство ее звукового оформления в соответствии с нормами национального языка, исторически выработавшимися и закрепившимися в литературном языке”. /Р.И.Аванесов, Русское литературное произношение, М.: Просвещение, 1984, с.13/ объектом орфоэпии является произношение и ударение, т.е. специфические явления устной речи, обычно не отражаемые в должной мере на письме. Отклонения от литературного произношения также мешает языковому общению, как и неграмотное письмо.

Резюме – выводы
  Наряду с традиционными жанрами вторичной информации – рефератом, аннотацией – используются так называемые резюме-выводы, или сжатые выводы. 
Резюме-вывод не идентичен реферату. Во-первых, он короче; во-вторых, благодаря его минимальному размеру он значительно дольше остается в памяти. Выбор языковых средств для построения резюме-выводов подчинен основной задаче свертывания информации: минимум языковых средств – максимум информации.
Это обычно несколько запоминающихся выразительных предложения, раскрывающие, по мнению автора, самую суть описываемого объекта.
Сущность их такова: исследователь обычно после прочтения статьи по своей специальности приходит к какому-то выводу относительно содержащихся в ней сведений. 
Резюме-выводы как жанр вторичного текста, в отличие от рецензии и отзыва, как правило, не содержат критический анализ и оценку. В отличие от реферата-обзора он значительно короче и в этом смысле приближается к аннотации.
Резюме-выводы, раскрывающие  качество описываемого предмета в нескольких предложениях, по своей функции близки к функции рекламного текста.

Отзыв
Отзыв – это критическое описание какой-нибудь научной работы, мнение, оценка о работе. Основное назначение отзыва – представить работу к защите или к изданию
Отзыв, в отличие от рецензии реализуется через рассуждение-объяснение. В вопросах: с какой целью, для чего и зачем пишется отзыв, этот жанр приближается к рецензии.
Структура отзыва: 
1. Вводная часть (оценочная); 2. Описательно-оценочная часть; 3. Вывод-оценка – резюмирующая часть.
Лексико-стилистические средства каждой части: 1. Посвящена важной проблеме, актуальному вопросу… 2. Довольно убедительно, убедительно доказывает, заслуга автора состоит в том, что… 3. В заключении дается правильный вывод, статья представляет интерес…

Рецензия.
Рецензия – это один из видов компрессии текста. Этот вторичный научный жанр представляет собой жесткий способ построения текста, имеющий свои структурные особенности и языковые стандарты-клише.
Приведенные ниже дефиниции рецензии дают возможность определить, в чем рецензия как вид компрессии текста отличается от реферата, аннотации, тезисов. 
Рецензия (осмотр, обследование): 
1. Статья, целью которой является критический разбор какого-либо научного или художественного произведения, спектакля, кинофильма;           
 2. Отзыв о научной работе или какое-либо произведение перед их публикацией, защитой.

ВИДЫ РЕФЕРАТОВ
Различаются два основных вида реферата: библиографические и учебно-научные.
По полноте изложения содержания библиографические рефераты подразделяются на информативные и индикативные. Информативные (рефераты-конспекты) содержат в обобщенном виде основные положения первоисточника. Индикативные (указательные, или рефераты-резюме) содержат не все, а лишь те основные положения, которые тесно связаны с темой реферируемого документа; все второстепенное для данной темы в индикативном реферате опускается.

Реферат
Реферат – краткое изложение содержания книги, статьи (статей), а также доклад с таким изложением: написать реферат статьи.
Реферат (от лат.refеere - докладывать, сообщать)- адекватное по смыслу изложение содержания первичного текста. Реферат отвечает на вопрос: “Какая информация содержится в первоисточнике? Что излагается в нем?”.
Основные требования, предъявляемые к реферату информативность, полнота изложения, объективность, неискаженное фиксирование всех положении первичного текста, корректность в оценке материала. 
Слово «реферат» согласно толковому словарю С.И. Ожегова означает «краткое изложение содержания книги, статьи и т.п., а также доклад с таким изложением».

Справочно-библиографическое описание.        
Библиографическое описание – это совокупность библиографических сведений о документе, его составной части или группе документов, приведенных по определенным правилам и необходимых и достаточных для общей характеристики идентификации документа.
Справочно-библиографическое описание                                   
Библиографическое описание включает:
    Заголовок описания – фамилия автора в именительном падеже, инициалы после фамилии автора. Если книга имеет нескольких авторов, их фамилии с инициалами приводятся через запятую.
    Заглавие – название произведения, приводится без кавычек. Если название состоит из нескольких фраз, то они приводятся в той последовательности, в которой даны в книге и с теми же знаками препинания.