ЕСІҢЕ МЕНІ АЛҒАЙСЫҢ

Нұр жауып тұрған көктемде, 
Гүл тере барсаң бөктерге, 
Қоңыраулатқан аспанды 
Найзағай шаншып өткенде, 
Есіңе мені алғайсың!

Тұнжырап тұрған орманға, 
Тұнжырап жалғыз барғанда. 
Мен бар деп мына жалғанда,
Жоқ деген сөзге алданба. 
Есіңе мені алғайсың!

Жапырақ жанып жатқанда, 
Күз келген күрең шақтарда, 
Ағаштар мұңға батқанда 
Есіңе мені алғайсың!

Ақ қырау тұрған ақпанда, 
Ағаштар сырға таққанда, 
Бозарып тұрып ақ таңда, 
Есіңе мені алғайсың! 
Есіңе мені алғайсың!