Қалың елім, қазағым, қайран жұртым, 
Ұстарасыз аузыңа түсті мұртың.
Жақсы менен жаманды айырмадың,
Бірі қан, бірі май боп енді екі ұртың.
Бет бергенде шырайың сондай жақсы,
 Кұдайдан ғана бұзылды сартша сыртың? 
Ұқпайсың өз сөзіңнен баска сөзді,
Аузымен орақ орған өңкей қыртың.
 Өзімдікі дей алмай өз малынды,
Күндіз күлкің бұзылды, түнде — ұйқың. 
Көрсеқызар келеді байлауы жоқ,
Бір күн тыртың етеді, бір күн — бұртың.